حس

بزودی حرصم را هرس میکنم

بزودی تمامم را فیلتر میکنم

بزودی در دسترس نخواهم بود

بزودی گذشته را بهتر میبینم

بزودی بهارم از راه میرسد

بزودی دیر و زود نمی شود

حس...

اتحاد

ذهنم دهکده ای شلوغ

پر از حرف و آدم

در هرجایش زمزمه خواسته هاست

از آرزو های جوان تا گذشته های پیر

من ، بالاتر از روز شب ها

بر روی سقف سکوتش

خانه خود را ساخته ام

تا بهتر ببینم

یا شاید دورتر باشم

اما بر خلاف میلم

هنوز به آنها وابسته ام

فردای نامعلوم

در راه است

آرامش سقف

و شلوغی این کف را

باید آرام آرام متحد کرد

حس...

روال زندگیم منظم و واضح تر شده

اما این روتین شیرین رام شده من

که حالا قابل پیش بینی است

حبابی بیش نیست

زندگی دستخط مشخصی ندارد

و یک روز باید بر دهان آن افسار بزنی

کم نیستند آدمانی که با وحشی گری آن

از درون و بیرون تکه پاره شدند

میخواهم متعادل باشم

اما هوایم پر از خواستن است

باید اول گره آنها را باز کنم

که این ریسمان گره خورده

روزی طناب دار من خواهد شد

حس...

آسمان قلبم گرفته است

خورشیدش در حال محو شدن

و روشنایی آن کم سو

آرامش من در پشت این کسوف

خوابیده است

حس...

بعد از تامین هزینه‌های اولیه‌ی زندگی، ما پول می‌خواهیم برای اینکه دوستی و محبت دیگران را جلب کنیم و اگر سرمایه‌ی دوستی و محبت موجود باشد، بودن یا نبودن پول، تاثیری بر روند زندگی ندارد.
 

محمدرضا شبانعلی

حس...

پلی مدت ها فیلم متوقف بود توقف و فلش بک مرور سکانس ها در لحظاتی به نام حال بیشتر از بازیگر ها و داستان فیلم خود را نگاه میکنم خودشیفتگی نیست ، او غریبه است نمیشناسمش انگار در آینه کس دیگری است سعی میکنم داستان را با اما اگر تغییر دهم ، از ادامه آن میترسم اما چه فایده سناریو های تکراری پایان را لو میدهند باید روال تغییر کند اصلا برای همین توقف کردم سناریو ها رو مینویسم ستاره ها را میکشم لوکیشن تغییر میکند نقش اصلی را به عهده میگیرم اول شخص دنیای خودم میشوم استرس دارم ، تازگی دارد پلی را میزنم حس...

نقطه ای کوچک

جزیره آرزو ها

بر روی عرشه کشتی دلم

آفتاب میگیرم

با دروبین خیالم نگاهش میکنم

و از زیبایی های آن

داستان ها میسازم

حس...

دنیا پر از تباهی است نه بخاطر آدمهای بد بلکه بخاطر سکوت آدمهای خوب

حس...

اسباب کشی وسایلم را جمع میکنم هر کدام را از یک گوشه خانه زیر آنها پر از خاطره است میراث من گرد خاک گرفته اما ارزشمند برای رفتن خرج میکنم از خانواده تا خودم از حرص و حسرت گذشته تا آرزو فردا همه به کنار بی قراری این روزهایم از ترس است رسیدن به سیاه چاله درونم سکوتی که هر روز تاریک تر میشود رفتن مثل ماری در ذهنم لانه کرده سمی ، گزیده و مسموم شدم شاید درمان در این رفتن باشد رفتنی که به ظاهر انتخاب اما اجباری است هر چه که ببرم ، مهم نیست خانه من در نهایت با یک ذهن خسته پر خواهد شد حس...

هر طور که بود

مهاجر به خانه جدیدش رسید

همه چیز بوی تازگی میدهد

قصه های ناگفته این خانه

فصل جدید داستان من

با کارکتر گیج قصه

حس...